Αν ρωτήσεις έναν ρομαντικό, θα σου πει πως το νόημα της ζωής είναι ο έρωτας (been there). Άλλος θα σου πει τα λεφτά (and there), άλλος η εξουσία (and there) και άλλος τα παιδιά (never been there). Πλέον πιστεύω πως το νόημα στη ζωή απλά δεν υπάρχει. Προσπαθούμε να βγάλουμε από την μύγα ξίγκι και να διακοσμίσουμε την ζωή μας με νόημα, σημασία και αξία. Όπως τότε που επινοηθήκαμε Θεούς, δαίμονες, παραδείσους και κολάσεις, αντί να αντικρίσουμε το προφανές και να δούμε πως απλά σταματάμε να υπάρχουμε. Όλοι έχουμε δει τα εντυπωσιακά infographics (στο χωριό μου έτσι τα λέγανε) που δείχνουνε το μέγεθος της Γης σε κλίμακα με τον γαλαξία μας και άλλους γαλαξίες. Για την ακρίβεια δεν υφίσταται καν κλίμακα, αφού η Γη ούτε ένα pixel στην retina οθόνη σου δεν πιάνει στην πραγματικότητα. Και αφού τα έχεις χωνέψει όλα αυτά, έρχονται φρέσκες θεωρίες που μιλάνε για προσομοιώσεις και άλλες (λιγότερο φρέσκες) που μιλάνε για πολλαπλά σύμπαντα. Σύμπαν μας είπανε σημαίνει τα πάντα, αλλά πλέον καταρρέει ακόμα και ο ίδιος ο ορισμός που δώσανε για τον κόσμο μας. Και όλα αυτά επειδή είμαστε εγωιστικά πλάσματα και πιστεύουμε πως όλα περιστρέφονται γύρω μας, όπως καλή ώρα ο Ήλιος γύρω από την Γη. Τρέχουμε να ενημερώσουμε τα online profiles μας με την τοποθεσία μας, φωτογραφίες από ταξίδια, φωτογραφίες με τα παιδιά μας, τα φαγητά μας (wtf!), τα ποτά μας (wtf!!), τους καφέδες μας (wtf!!!) και τους καθρέφτες της τουαλέτας μας (wink). Δεν νοιάζει κανέναν το που είσαι και τι κάνεις (εκτός από τη μάνα σου), επομένως αυτή η επιθετική προβολή του εαυτού σου απλά δείχνει πόσο μόνος νιώθεις. Σαν ένα μικρό παιδί που κλαίει και τραβάει τα ρούχα του γονιού του για να του δώσει σημασία.
Πιστεύω λοιπόν πως δεν υπάρχει κανένα νόημα στη ζωή και υποθέτω πως με φαντάζεσαι σε έναν βρώμικο καναπέ να κάνω χρήση ηρωίνης περιμένοντας να πεθάνω. Αλλά δεν είναι έτσι η πραγματικότητα. Κάθε μέρα είμαι γεμάτος ενέργεια, απελευθερωμένος και η έννοια της ρουτίνας ούτε καλημέρα δεν μου λέει. Δεν θυμάμαι μέρα που να μην έχω γελάσει, μέρα που να έχω βαρεθεί και μέρα που με έχει αναγκάσει κάποιος να κάνω κάτι παρά τη θέλησή μου. Από οποιαδήποτε δυσκολία θα βρω μια καινούρια ευκαιρία να μου κλείνει το μάτι και όταν τα πάντα γύρω μου είναι όλα τέλεια, τότε θα δημιουργήσω ένα πρόβλημα. Και όλα αυτά επειδή ακριβώς ξέρω πως ανα πάσα στιγμή υπάρχει η μη-μηδενική πιθανότητα του να σταματήσω να υπάρχω. Προφανώς δεν ήμουν πάντα έτσι και εννοείται πως έχω ζήσει κι εγώ στον μικρόκοσμό μου, που όλα γύριζαν γύρω μου και που όλοι ασχολιόντουσαν μαζί μου. Απλά έτυχε να σπάσω την φούσκα μου.
Disclaimer: Δεν ήμουν ποτέ συγγραφέας, δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ. Εδώ απλά καταγράφω την συνομιλία με έναν φανταστικό μου φίλο. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ονόματα ή καταστάσεις είναι τυχαία και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Our time to leave... 