Απορρίπτω το Facebook. Το facebook είναι αυτό. Το απορρίπτω.
Αρχικά το αντιμαχόμουν, καθώς η ερευνητική μου δραστηριότητα τυχαίνει να εμβαθύνει στα μέσα ελέγχου που προσφέρει, μεταξύ άλλων, το social networking, μα σταδιακά ξεπέρασα το κόμπλεξ μου, συμφιλιωμένος με την παραδοχή ότι κάθε ένας άνθρωπος είναι έρμαιο των επιλογών του.
Μέχρι πρόσφατα το σιχαινόμουν, εξαιτίας της αυτοκαταστροφής με την οποία εμποτίζει τα θύματά του, μα και πάλι, κατάφερα να καταπολεμήσω το συναίσθημα αυτό, σκεπτόμενος ότι σε κάθε εποχή οι άνθρωποι με τις απαραίτητες τάσεις αυτοκαταστροφής θα βρίσκουν τα απαραίτητα γι’ αυτούς εργαλεία.
Πριν από λίγες μέρες, ανακάλυψα ότι έχω εισέλθει στη φάση της απόρριψης. Αρκετά εκνευρισμένος που το μυαλό μου ασχολείται και πάλι με το γαμημένο facebook, συνειδητοποίησα πως, έχοντας απορρίψει ήδη τις άλλες δύο θέσεις μου απέναντί του, έθετα κατηγορηματικά τον εαυτό μου στο μονόδρομο της καθολικής απόρριψης του ίδιου του αντικειμένου.
Our time to leave... 