Τα ταξίδια του 2010 (μέρος 2ο)

Συνέχεια εκ του προηγουμένου…

20 – 25 Μάη | Αεροπλάνο – Λεωφορείο | Λεμεσός

Αν και κατά το ήμισυ Κύπριος είχα πολλά -περίπου 12- χρόνια να επισκεφθώ τη δεύτερη πατρίδα μου, το νησί της Αφροδίτης. Λίγο πριν μετακομίσω στη Νορβηγία αποφάσισα με αφορμή το γάμο ενός ξάδερφού μου να ανανέωσω τους δεσμούς με τις ρίζες μου. Προσγειώθηκα λοιπόν ένα μεσημέρι στο ηλιόλουστο τεμπέλικο αεροδρόμιο της Λάρνακας και πήρα το λεωφορείο για Λεμεσό. Η πρώτη πινακίδα στην εθνική οδό ενημερώνει τον αναγνώστη για την παράνομη τουρκική κατοχή στο βόρειο τμήμα τους νησιού. Οι πληγές είναι ακόμα νωπές για τους ντόπιους 😦 Η δεύτερη πινακίδα αφυπνίζει τον ξένο οδηγό. “Οδηγείτε στα αριστερά / Drive on the left”. Καθώς με παραλαμβάνει ο θείος μου με το αμάξι στο σταθμό της Λεμεσού συνειδητοποιώ ότι καταλαβαίνω τα μισά από όσα μου λέει και καθώς προσπαθώ να φορτίσω το κινητό μου αρχίζω να ανακατεύω τα συρτάρια ψάχνοντας μετατροπέα από διπολικό σε τριπολικό. Σίγουρα δεν είναι Ελλάδα σκέφτομαι. Εδώ οδηγούν ανάποδα, μιλούν άλλη γλώσσα και έχουν άλλο ρεύμα :-)!

Αν και με τους φίλους μου στην Αγία Ζώνη της Λεμεσού χαθήκαμε από χρόνια υπήρχαν πολλοί συγγενείς που με κράτησαν στα ώπα ώπα κατά τη διαμονή μου εκεί με πρώτη και καλύτερη τη γιαγιά μου που με φιλοξένησε. Χάρηκα πολύ που τους είδα όλους, ο γάμος ήταν πολύ ωραίος και το μέρος μαγευτικό (όχι τυχαία άλλωστε δημοφιλής τουριστικός προορισμός διεθνώς). Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα.

Limassol Avenue

2 – 4 Ιούνη | Αεροπλάνο – Αυτοκίνητο | Χερσόνησος

Λίγες εβδομάδες μετά προσγειωνόμαστε στο Ηράκλειο της μητέρας Κρήτης και από εκεί με το αυτοκίνητο θα φτάσουμε στο εντυπωσιακό ξενοδοχειακό συγκρότημα Aldemar Royal Mare Village της Χερσονήσου. Εκεί θα καταλύσουμε γιατί το επόμενο πρωί θα ξεκινήσει συνάντηση για το Papyrus. Είναι η τελευταία που θα είμαι παρών και έτσι εισπράττω συγκινημένος τις ευχές των συνεργατών μου από όλη την Ευρώπη. Ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό που όμως είναι ξεκάθαρο είναι πως κάνουμε τα πρώτα μας μπάνια για το 2010 στην πανέμορφη παραλία της Χερσονήσου. Επιδιδόμαστε σε εξαντλητικό πινκ πονκ με το φίλο Μπάμπη και έτσι κυλά το τελευταίο απόγευμα. Παρασκευή βράδυ είμαστε πίσω στο διεθνές αεροδρόμιο “Νίκος Καζαντζάκης” και σε λιγότερο από μια ώρα είμαστε πίσω στην Αθήνα. Ο χρόνος κυλά αμείλικτος αλλά για ένα ταξίδι στην Κρήτη είσαι πάντα ευγνώμων όσο γεμάτο δουλειά και σύντομο κι αν είναι.

Sun is setting on Hersonissos horizon

1 – 8 Αυγούστου | Πλοίο – Λεωφορείο | Σητεία

Με το που παρουσιάζω τη διπλωματική μου εργασία και ολοκληρώνω και τυπικά τις υποχρεώσεις μου για το μεταπτυχιακό δραπετεύω για λίγες μέρες στην όμορφη Σητεία, για την οποία τα έχω ξαναπεί. Στα ευχάριστα πως για πρώτη φορά θα με επισκεφθούν οι φίλοι μου και συ-συγγραφείς αυτού του blog Δημήτρης και Λεωνίδας. Μεταξύ άλλων θα δοκιμάσω για πρώτη φορά cart και θα το χαρώ απροσδόκητα πολύ! Οι βόλτες με το αμάξι στην ανατολική Κρήτη δεν έχουν τέλος όπως και οι νυχτιές στα ρακάδικα ή σε σπίτια φίλων. Το τελευταίο βράδυ στη Σητεία σφραγίζεται με τη συναυλία των Locomondo στην Καζάρμα. Κυριακή 8 Αυγούστου παίρνουμε τα μπογαλάκια μας, το ΚΤΕΛ για Ηράκλειο και το καράβι για Αθήνα ούτως ώστε από Δευτέρα να τακτοποιήσουμε τα της μετακόμισης στο Όσλο.

Ermoupoli Beach

17 Αυγούστου – Σήμερα | Αεροπλάνο | Oslo

Με αυτά και με αυτά φτάνει η ώρα να μετακομίσω στο Όσλο. Εισιτήριο μέσω Μονάχου (για μια ακόμη φορά) για την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Η έδρα των επόμενων ταξιδιών αλλάζει. Στο εξής η αφετηρία μου είναι το Όσλο και όχι η Αθήνα. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται και παραμένω τουρίστας στην πόλη που ζω…

Sunbathing outside of Oslo Opera

17 – 18 Σεπτέμβρη | Αυτοκίνητο | Hvasser

Με την εξαιρετική ελληνονορβηγική παρέα εδώ και τη φίλη Ματίνα να έχει έρθει στο Όσλο να με επισκεφθεί αποφασίζουμε να εκδράμουμε μια Παρασκευή για καλοκαιρινό hyttetur στο Vestfold, δυτικό τμήμα του Oslofjord. Hyttetur είναι μια νορβηγική παράδοση να εγκαταλείπουν τις μεγαλουπόλεις τους (εδώ γελάμε… :-)) και να ταξιδεύουν (tur) στην καλύβα τους (hytte). Η καλύβα δεν είναι παράγκα. Είναι μια καλοφτιαγμένη συνήθως ξύλινη κατοικία άλλοτε χωρίς ηλεκτρισμό, μπάνιο και νερό και άλλοτε με όλες τις απαραίτητες ανέσεις. Περιττές πολυτέλειες δε θα συναντήσεις παρά μια τηλεόραση με πολλά DVD γύρω της. Η Camilla μου εξηγεί σε άπταιστα ελληνικά: “μπορεί να βρέχει για μέρες…”. Η καλύβα δε στερείται και βιβλιών αλλά είναι κυρίως φτιαγμένη για να χωρά πολλούς ανθρώπους. Αξία ανεκτίμητη. Ο καιρός είναι καλός και έτσι θα κάτσουμε έξω και θα ψήσουμε μπριζόλες και λουκάνικα στο engangsgrill (μπάρμπεκιου μιας χρήσης πολύ δημοφιλές στη Νορβηγία), συζητώντας, πίνοντας μπίρα και ακούγοντας μουσική μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Όλα αυτά δίπλα στη φύση. Η ομορφιά του μέρους θα μας αποκαλυφθεί το επόμενο πρωί κάτω από έναν καλοκαιρινό ήλιο. Η καταπληκτική βόλτα μας θα διασχίσει μια παραλία -ο Κώστας θα τολμήσει και μια βουτιά!- , όμορφους λουλουδάτους αγρούς, γραφικά δρομάκια πλάι στη θάλασσα και θα τελειώσει στο λιμάνι σε ένα χαριτωμένο εστιατόριο. Θα πιάσει βροχή την ώρα που θα πίνουμε τον καφέ μας αλλά ο ήλιος θα εμφανιστεί και πάλι μόλις τελειώσουμε. Πίσω στο σπίτι, αυτοκίνητο και πίσω στο Όσλο. Η Αναστασία θα ονομάσει το σπίτι που βλέπετε πιο κάτω το σπίτι των ονείρων της.

Hvasser, Vestfold

6 – 7 Νοέμβρη | Τρένο – Αεροπλάνο| Stockholm

Λίγο πριν πέσει ο βαρύς χειμώνας στη Σκανδιναβία πηγαίνουμε με τρένο στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, Στοκχόλη. Γνωστή και ως Βενετία του βορρά μας υποδέχεται με κρύο και ζωντάνια. Επιστρέφουμε με αεροπλάνο Κυριακή βράδυ. Περισσότερα για το ταξίδι αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

17 Δεκέμβρη – 2 Γενάρη | Αεροπλάνο | Αθήνα

Με αφορμή την επικείμενη ορκωμοσία μου για το μεταπτυχιακό κατηφορίζω στα πάτρια εδάφη μέσω Ζυρίχης για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι εκεί. Γήπεδο, γενέθλια, καφέδες, οινόμελα, ρακόμελα, φαγητό. Βόλτες σε Μοναστηράκι, Θησείο, Ψυρρή, Κεφαλάρι, Βύρωνα, Ιλίσια, Χαλάνδρι, Ελευσίνα, Κολωνάκι, Εξάρχεια, Πατήσια, Κυψέλη και δε συμμαζεύεται.. Παρά την αρρώστια και τα τρεξίματα για δουλειές περνώ καλά και λίγο αφότου αποκοιμιέται το 2010 επιστρέφω στο σπίτι μου (μέσω Φρανκφούρτης). Η συνέχεια στο timetoleave της γειτονιάς σας…

Olympic Athletic Center of Athens

Read Full Post »

Visit Greece

Railduck is repatriating as we speak (equalizing the ratio of the authors of this blog – 2 reside abroad, 2 travel around from Greece) so let’s take a moment to watch the following promo video of Greece, his current destination. I am writing these few words in English to appeal to my very good friends in Norway and being as honest as I always am I can state that what you see in the following video is what you really get ;-)! Without further ado…

I’ve traveled all around Europe but in fact I prefer Greece.

For me Greece is a little bit paradise on the Earth.

You know I’ve traveled before but I’ve never seen anything like this you know, it’s beautiful, it’s island, it’s crazy.

It’s one of the most beautiful places I’ve been in my entire life.

This is the best vacation spot you can ever dream of.

If you want to get a tan, you should come here (Norwegian girl).

There is nothing that compares to these beaches.

The beaches, the nightlife – everything is fantastic.

Nightlife in Greece makes New York City look like a sleeping town.

You guys definitely know how to enjoy yourselves.

For the money that we paid, we received everything and even more than expected.

The Greek food.. it’s yummy, it’s gorgeous.

I think there is a fine art to the eating in Greece.

The country is very beautiful and the people are very very friendly.

The Greek people are probably the friendliest in Europe.

We live the culture in Greece, we live the history.

This is the birth of Western civilization.

We haven’t missed our home at all (Norwegian girl).

I don’t wanna go home.

I’ll definitely come back.

I’ve had the time of my life in Greece.

…are just some of the quotes of people in the above video. Almost brings me to tears. I hope you enjoyed the video as much as I did whether you a Greek or international reader of this blog.

Read Full Post »

Frankfurt near miss

Αγαπώ τα αεροπλάνα. Δεν είναι το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς. Προτιμώ για παράδειγμα το τρένο ή το καράβι. Αλλά τα αεροπλάνα πετούν γρήγορα. Είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή τεχνολογία που εφευρέθηκε ποτέ από τον άνθρωπο και χρησιμοποιείται από το ευρύ κοινό σε συνεχή βάση. Μας επιτρέπουν να ταξιδέψουμε σε μακρινά μέρη που άλλες εποχές θα ήταν ενδεχομένως προσβάσιμα μετά από θαλασσοταραχή μηνών. Αν είναι και Airbus ακόμα καλύτερα. Θα έχω λίγο χώρο για τα γόνατά μου και δε θα στριφογυρίζω σε όλο το ταξίδι όπως μου συμβαίνει στα Boeing αεροσκάφη που πετούν στην Ευρώπη.

Αγαπώ και τα αεροδρόμια. Κοιτώντας ψηλά τις οθόνες βλέπεις όλα τα μέρη του κόσμου που σε περιμένουν να τα επισκεφθείς. Συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι σε έναν κόμβο που συντελείται μια πολυπολιτισμική πανδαισία. Δυστυχώς, τίποτα στη ζωή δεν είναι ρόδινο. Αν ταξιδεύεις θεωρείσαι τρομοκράτης εκτός αν αποδείξεις το αντίθετο μέσω ενός ταλαίπωρου τελετουργικού: να είσαι στο αεροδρόμιο δύο ώρες πριν, να δώσεις τη βαλίτσα σου περιμένοντας σε μια τεράστια ουρά (ακόμα και αν έχεις baggage drop off, σε μια ουρά θα περιμένεις), 45 λεπτά πριν από την πτήση σου να ξεφορτωθείς το μπουκάλι νερό γιατί είναι υγρό και ως γνωστόν (?) ουσίες σε υγρή μορφή είναι πρωτογενές υλικό για την κατασκευή βόμβας, να περάσεις από εξονυχιστικό και ενίοτε εξευτελιστικό έλεγχο, να βγάλεις το λάπτοπ από την τσάντα σου, να ανοίξεις το καπάκι μπροστά στους ανθρώπους ασφαλείας, να ξαναβάλεις τη ζώνη σου πριν σου πέσει το παντελόνι, να φυλάξεις όλα τα προσωπικά σου αντικείμενα που είναι σκορπισμένα σε 3 πλαστικές λεκάνες, να πάρεις τη χειραποσκευή σου και το μπουφάν σου και να κατευθυνθείς στην πύλη επιβίβασης (αφού σταματήσεις να αγοράσεις ένα μπουκάλι νερό). Όμως σήμερα δε θα σας μιλήσω άλλο γι αυτό. Η συνέχεια μετά το άλμα.

Read Full Post »

Welcome to Greece

Από το 2008 ταξιδεύω πολύ για τη δουλειά μου. Συγκεκριμένα έχω βρεθεί σε 22 πτήσεις προς 6 διαφορετικές χώρες (τις περισσότερες φορές προς την Ιταλία) για επαγγελματικούς λόγους. Οι εμπειρίες που αποκομίζω από αυτά τα ταξίδια είναι σημαντικές, αλλά -πιστέψτε με-  τα επαγγελματικά ταξίδια δε συγκρίνονται με τα ταξίδια αναψυχής. Στο προσωπικό μου ιστολόγιο έγραψα πρόσφατα ένα post για τα ταξίδια που έκανα το 2009. Όμως παρόλο που στήσαμε αυτό το blog για να υμνήσουμε τη φυγή και τα ταξίδια εγώ θα σας μιλήσω για την Ελλάδα και την Αθήνα.

Κάθε φορά που προσγειώνομαι στο Ελευθέριος Βενιζέλος (συνήθως βράδυ μετά από περίπου 5 μέρες απουσίας) νιώθω μια γαλήνη και πλημμυρίζομαι από θετικά συναισθήματα. Ακόμα και οι διαφημιστικές αφίσες της μπύρας “Μύθος” που μας πληροφορούν για τις ομορφιές της Ελλάδας, τα (πάνω από 6000) νησιά της και τις δεκάδες χιλιάδες ελληνικών λέξεων που υπάρχουν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, μου προκαλούν ένα αυθόρμητο χαμόγελο καθώς περιμένω τη βαλίτσα μου να φανεί στον κυλιόμενο διάδρομο. Κι όταν έρχεται την τσουλάω μηχανικά μέχρι τη στάση του Χ95. Μιλώντας ξανά ελληνικά, ζητάω ένα εισιτήριο.

Ξέρω πως οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπούν βρίσκονται εδώ και θα κανονίσουμε να βρεθούμε σύντομα, να τους πω τα του ταξιδίου, να τους δείξω φωτογραφίες και να τους δώσω μαγνητάκια, κάρτ-ποστάλ και λοιπά αναμνηστικά δώρα. Αντικρίζω τα μέρη που γνωρίζω, τα μέρη που μεγάλωσα, τα μέρη που θα βγούμε για να φάμε και να πιούμε (καφέ το μεσημέρι και μπύρα/ρακή/vodka/κρασί/ούζο το βράδυ), για να διασκεδάσουμε, να ερωτευτούμε, να πονέσουμε, να συζητήσουμε, να περπατήσουμε, να δούμε ένα έργο στο θέατρο ή το σινεμά, να ακούσουμε μουσική, να αγναντέψουμε τη θάλασσα ή την Αθήνα από ψηλά, από το βράχο της Ακρόπολης, το λόφο του Λυκαβηττού ή της Πετρούπολης…

Athens by night

Read Full Post »

Cruel Intentions

Τιτλοφορημένο με τίτλο ταινίας, το αποψινό blog post. Γιατί θέλουμε να φύγουμε; Ποιος είναι ο λόγος να θέλει κάποιος να σηκωθεί να φύγει από εκεί που έχει τακτοποιήσει (;) τη ζωή του και να πάει να ξεκινήσει αλλού from scratch? Πιθανοί λόγοι που φαντάζεται ο γράφων για τη μεγάλη φυγή:

• Βαρέθηκες τις καταστάσεις Closer και Cruel Intentions στις οποίες έχεις μπλεχτεί εσύ και οι γύρω σου! Λογικό είναι αγαπητέ αναγνώστη του ttl! Και δεν είσαι ανήθικος. Συμβαίνει στα πυκνά περιβάλλοντα στα οποία, κατά πάσα πιθανότητα, ζεις και δρας καθημερινά.
• Βαρέθηκες τις ίδιες φάτσες σε σημείο να την βρίσκεις αράζοντας σπίτι με αμερικάνικες σειρές, μουσικούλα, ενίοτε vodka λεμόνι (το αγαπημένο ποτό του γράφοντος) και ξενυχτάς χαζεύοντας στο in.gr :p. Στήνεις και καναδυό blog άμα λάχει (sic).
• Έχεις νευριάσει με το περιβάλλον σου που νομίζει ότι γεμίζει το έλλειμμα κοινωνικότητας μεταπηδώντας στα κοινωνικά δίκτυά, από το hi5 στο facebook και πίσω στο myspace (εξαιρούνται οι μουσικοί). Αυτοπροβάλλονται με τον χειρότερο τρόπο και σου την σπάει! Σου τη σπάνε οι εικονικοί friends των δικτύων. Σου τη σπάνε και παλιοί συμμαθητές σου που συναντάς στο internet.
• Το προηγούμενο έχει διαστάσεις στην πραγματική ζωή. Θες να ρίξεις μια μούτζα στην κοινωνία του φαίνεσθαι. Ρίχτην.

Αλλά για να τη ρίξεις πρέπει να προσέξεις πού θα πας. Και ερωτώ αγαπητέ weallfall πώς ακριβώς θα γλιτώσεις από τα παραπάνω και ό,τι άλλο σε χαλάει αν πας σε μια ακόμη σαπισμένη μεγαλούπολη που θα έχει τα παραπάνω σε υπερθετικό βαθμό. Μετά από 1-2 χρόνια, θα είσαι σχεδόν στην ίδια κατάσταση με το περιβάλλον σου. Θα πρέπει να συνεχίζεις να ζεις ταξιδεύονται και σίγουρα δε θα μπορείς/θες να το κάνεις (για) πάντα.

Τι επιλογές σου μένουν; Επιστροφή στη φύση… Κάποια κοινωνία με αργούς ρυθμούς, όχι οκνηρή, με σταθερά βήματα χωρίς να βιάζεται, χωρίς να πιέζεται και να πιέζει, χωρίς να άγχεται και να σε αγχώνει. Κάποια κοινωνία με φύση, με hot spots που θα σε βοηθούν να ηρεμείς και να αδειάζεις το μυαλό και όχι με hot spots που θα σου δίνουν ασύρματο internet για να παίρνεις τη δουλειά σου και το άγχος σου στο δρόμο.

Δεν μιλάω για επαρχία μιλάω για λιμάνια Σκανδιναβίας, για λίμνες Ελβετίας, για κάστρα Εδινβούργου, για μέρη που θα μπορείς να δραπευτεύεις. Θα μιλούσα για επαρχία αλλά δεν το ανοίγω καν το θέμα για να μην μπουν παράμετροι όπως “φιλοδοξίες” το παιχνίδι και ψαχνόμαστε.

Φυσικά, ακόμα κι αν επιλέξεις μια όμορφη περιοχή, με ένα μέρος στο οποίο θα ξεκουράζεται το σώμα και θα κάνει διαλείμματα η ψυχή, τίποτα δεν σου εξασφαλίζει ότι θα περνάς καλά. Ίσως όλα είναι στο μυαλό. Σίγουρα θα σου λείψει η Αθήνα με το Θησείο της.

Αν φύγουμε πάντως, εγώ θα αφιερώσω αυτό που ακολουθεί. Καλημέρες. Α, και χρόνια πολλά, ε.

Read Full Post »