Συνέχεια εκ του προηγούμενου…
Πέμπτη στάση: Πορτογαλία: Braga – Porto – Aveiro. Τέλη Μαρτίου, το τέλος της δεύτερης εξεταστικής είναι πια γεγονός, έτσι αποφασίσαμε με τα πιο κοντινά μου άτομα από το πανεπιστήμιο να επισκεφτούμε την πατρίδα ενός καλού μας φίλου και συμφοιτητή. Το ταξίδι ήταν άψογα οργανωμένο από την πλευρά του: πρώτος προορισμός η ήσυχη πόλη Braga, γεμάτη με παλιά, καλοσυντηρισμένα κτίρια και πολύχρωμα λουλούδια στους δρόμους της.
Θέα της Braga από μία εκκλησία – μοναστήρι στην άκρη της πόλης
Αξέχαστο θα μου μείνει το γεύμα που μας παρείχαν οι γονείς του την τελευταία μέρα: η ατμόσφαιρα πολύ ζεστή, όλη η οικογένεια χαμογελαστή και καλοσυνάτη. Έτσι γευτήκαμε την πορτογαλέζικη κουζίνα (το πιο σημαντικό για μένα: επιτέλους σπιτικό φαγητό φτιαγμένο από χέρια μαμάς, το είχα πεθυμήσει τόσο!), μπόλικος, πολύ καλής ποιότητας, καφές μετά και πολύ μουσική, τραγουδώντας, παίζοντας πιάνο και διάφορα άλλα “περίεργα” όργανα που είχαν στο σπίτι τους.
Ήρθε ο καιρός να πάμε έπειτα στη βροχερή Porto, μέσω τρένου. Δυστυχώς ο καιρός μας τα χάλασε λίγο εκεί, ειδικά την πρώτη μέρα, ήμασταν αρκετά περιορισμένοι. Η ξενάγηση από τον Πορτογάλο ήταν όμως πέρα από πλήρης, μιας και είχε ζήσει εκεί πέντε χρόνια, για σπουδές.
Τα πολύχρωμα σπίτια της Πόρτο, σε αντίθεση με τον μουντό καιρό
Λεπτομέρεια: Πλακάκια στις όψεις των κτιρίων! (by Tim)
Έχω την επιθυμία να γράψω κι άλλα για την Πόρτο, αλλά δεν μου έρχεται στο μυαλό κάτι άλλο ξεχωριστό που να έζησα εκεί. Απλά η ίδια καλή παρέα που είμαστε στη Βαρκελώνη, σε ένα άλλο μέρος, με παρόμοιου είδους συζητήσεις και μουσικές αναζητήσεις.
Ο τόπος που γεννιέται το καταπληκτικό κρασί τους
Μια μέρα πριν γυρίσουμε Ισπανία είπαμε να κάνουμε μια παράκαμψη στο Aveiro: Μια μικρή πόλη που την γυρίσαμε όλη με τα πόδια μέσα σε δυο – τρεις μόλις ώρες. Συναντήσαμε κάτι γνωστούς της Κύπριας συμφοιτήτριάς μου, που είχαν πάει με εράσμους από τον Σεπτέμβρη και δε ήθελαν να ξεκολλήσουν από εκεί! Μας οδήγησαν σε ωραία μέρη, με αποκορύφωμα τη στάση για μια μπύρα σε ένα χωμένο μαγαζί – κανονικό μεγάλο διαμέρισμα, όπου κάθε δωμάτιο ήταν επιπλωμένο διαφορετικά. Η φαντασία του ιδιοκτήτη δεν είχε όρια!
Γόνδολες στο ποτάμι της πόλης Aveiro (by Lina)
Έκτη στάση: Νότια Ισπανία: Malaga – Ronda – Cordoba
Μιας και τα χρήματα που είχα κράτησει στην άκρη για ένα επιπλέον ταξίδι στην Αθήνα, τα ξόδεψα τον Φεβρουάριο που πήγα να ορκιστώ, αποφάσισα να μείνω Ισπανία για το Πάσχα. Έτσι έγινε και η κράτηση της πτήσης για Μάλαγα στην αρχή των διακοπών! Ο Ανδαλουσιανός συμφοιτητής μου μας προσκάλεσε στα μέρη του, για να νιώσουμε λίγο γνήσια Ισπανία! Στη Μάλαγα μας περίμεναν δύο φίλοι του που με τα αυτοκίνητά τους μας έκαναν μια μικρή ξενάγηση στη πόλη. Μύριζε τόσο Ελλάδα! Πολλές μονοκατοικίες με άσπρες και φούξια βοκαμβίλιες, ακρογιαλιές με κοφτερά βράχια και μερικές ψαροταβέρνες. Εκεί βρισκόταν και το σπίτι – μουσείο του Πικάσσο, αλλά έκανε τόση ζέστη που αντί να μπούμε μέσα, προτιμήσαμε να πάμε στη παραλία.
Θέα από το μπαλκόνι
Ο χρόνος κύλησε όμορφα, και όλα ήταν έτοιμα εκεί, για να γιορταστεί το Πάσχα. Η Semana Santa σε όλο της το μεγαλείο! Φυσικά δεν έλειπε και το στοιχείο του φλαμένκο στα νυχτερινά σοκάκια της πόλης, όπως και στην Cordoba επίσης, που πήγαμε πιο μετά. Ντόπιοι έτοιμοι να δημιουργήσουν μουσική, μόνο με τη φωνή και το χτύπημα των χεριών και των ποδιών τους… Αν είχαν και κιθάρα μαζί τους, ακόμα καλύτερα! Κι εμείς αφορμή ζητούσαμε, για να τους συνοδεύουμε.
Η μορφή των δρόμων της Ανδαλουσίας το Πάσχα (by Zack) – αποσπάσματα από Μάλαγα και Γρανάδα (μερικά από τα παιδιά πήγαν και εκεί)
Στο δρόμο μας προς Cordoba, σταματήσαμε για μισή μέρα περίπου στη Ronda: μια μικρή πόλη, χτισμένη στο χείλος του γκρεμού, με έντονο το στοιχείο των ταυρομαχιών. Εκεί έζησα και κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί στη Βαρκελώνη: 4 άτομα φάγαμε 20 πάμφθηνα και γευστικότατα πιάτα tapas! (spacedyevest: Πανέμορφη η Ronda, βρέθηκα εκεί τον Αύγουστο του 2006)
Η πόλη που κοιτά στο άπειρο (by Jan)
Η πολύ επιβλητική γέφυρά τους
Αργά τη νύχτα φτάσαμε στη Cordoba. Η πρώτη εντύπωση: μία μεγάλη πόλη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Στην αρχή νόμιζα πως δεν έχει να μου προσφέρει κάτι διαφορετικό, αλλά τις υπόλοιπες μέρες ευτυχώς κατάλαβα ότι είχα άδικο. Το αραβικό στοιχείο στο ιστορικό κέντρο της πόλης ήταν τόσο βαθύ! Δύο σταθμοί ήταν ιδιαίτεροι: πρώτος, ο μεγάλος καθεδρικός ναός τους, ένα μείγμα με ισλαμικά και καθολικά στοιχεία, παντρεμένα με τόσο περίεργο τρόπο. Πραγματικά ανατρίχιασα από το δέος που σου προκαλέι η τόση γεωμετρική απλότητα στο εσωτερικό του ισλαμικού μέρους.
Ο ορισμός της επιβλητικότητας στο ναό της Cordoba
Δεύτερος σταθμός, ένα χωμένο μαροκινό μαγαζάκι, μία όαση για ξεκούραση και καφέ με μουσική σε αραβικούς ρυθμούς.
Η παραγγελιά μας!
Τώρα επιτέλους επιστροφή στην Βαρκελώνη, για λίγη ξεκούραση που είναι τόσο απαραίτητη. Το καλοκαίρι δυστυχώς έχει εγκατασταθεί για τα καλά εδώ, ενώ μας περιμένουν άλλοι δύο μήνες ακόμα πιο σκληρής δουλειάς. Αλλά με καλή θέληση, όλα γίνονται!
Πάντα φοβόμουν ότι όσο γλαφυρός – παραστατικός και να προσπαθείς να είναι ο τρόπος που καταγράφεις κάποια γεγονότα από το παρελθόν, ποτέ δε θα μπορέσεις να αποτυπώσεις αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύουν μέσα σου. Αυτό ένιωσα και τώρα. Ίσως αυτό το “απερίγραπτο” να είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της “ζωής”.
υ.γ. 1: Ευχαριστώ όσους ανθρώπους με έχουν φιλοξενήσει στα μέρη που πηγαίνω, με αποτέλεσμα να ξοδέυω ελάχιστα για διαμονή. Προφανώς όλα είναι δανεικά, έρχεται το καλοκαίρι και η Ελλάδα…!
υ.γ 2: Ευχαριστώ τις πολύ φθηνές αεροπορικές εταιρίες (οι οποίες λείπουν από την Ελλάδα δυστυχώς), χωρίς αυτές δε θα μπορούσα να πάω πουθενά! :p
υ.γ 3: Ευχαριστώ τον Μανόλη που μου παραχώρησε λίγο από τον χώρο του σε αυτό το site και έτσι μπόρεσα να μοιραστώ τα παραπάνω μαζί σας! (Μανόλης: το timetoleave θα χαρεί να φιλοξενήσει και μελλοντικές σου ιστορίες 🙂)
Keep l(ea)iving !! 🙂
Our time to leave... 