Τα ταξίδια του 2010 (μέρος 2ο)

Συνέχεια εκ του προηγουμένου…

20 – 25 Μάη | Αεροπλάνο – Λεωφορείο | Λεμεσός

Αν και κατά το ήμισυ Κύπριος είχα πολλά -περίπου 12- χρόνια να επισκεφθώ τη δεύτερη πατρίδα μου, το νησί της Αφροδίτης. Λίγο πριν μετακομίσω στη Νορβηγία αποφάσισα με αφορμή το γάμο ενός ξάδερφού μου να ανανέωσω τους δεσμούς με τις ρίζες μου. Προσγειώθηκα λοιπόν ένα μεσημέρι στο ηλιόλουστο τεμπέλικο αεροδρόμιο της Λάρνακας και πήρα το λεωφορείο για Λεμεσό. Η πρώτη πινακίδα στην εθνική οδό ενημερώνει τον αναγνώστη για την παράνομη τουρκική κατοχή στο βόρειο τμήμα τους νησιού. Οι πληγές είναι ακόμα νωπές για τους ντόπιους 😦 Η δεύτερη πινακίδα αφυπνίζει τον ξένο οδηγό. “Οδηγείτε στα αριστερά / Drive on the left”. Καθώς με παραλαμβάνει ο θείος μου με το αμάξι στο σταθμό της Λεμεσού συνειδητοποιώ ότι καταλαβαίνω τα μισά από όσα μου λέει και καθώς προσπαθώ να φορτίσω το κινητό μου αρχίζω να ανακατεύω τα συρτάρια ψάχνοντας μετατροπέα από διπολικό σε τριπολικό. Σίγουρα δεν είναι Ελλάδα σκέφτομαι. Εδώ οδηγούν ανάποδα, μιλούν άλλη γλώσσα και έχουν άλλο ρεύμα :-)!

Αν και με τους φίλους μου στην Αγία Ζώνη της Λεμεσού χαθήκαμε από χρόνια υπήρχαν πολλοί συγγενείς που με κράτησαν στα ώπα ώπα κατά τη διαμονή μου εκεί με πρώτη και καλύτερη τη γιαγιά μου που με φιλοξένησε. Χάρηκα πολύ που τους είδα όλους, ο γάμος ήταν πολύ ωραίος και το μέρος μαγευτικό (όχι τυχαία άλλωστε δημοφιλής τουριστικός προορισμός διεθνώς). Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα.

Limassol Avenue

2 – 4 Ιούνη | Αεροπλάνο – Αυτοκίνητο | Χερσόνησος

Λίγες εβδομάδες μετά προσγειωνόμαστε στο Ηράκλειο της μητέρας Κρήτης και από εκεί με το αυτοκίνητο θα φτάσουμε στο εντυπωσιακό ξενοδοχειακό συγκρότημα Aldemar Royal Mare Village της Χερσονήσου. Εκεί θα καταλύσουμε γιατί το επόμενο πρωί θα ξεκινήσει συνάντηση για το Papyrus. Είναι η τελευταία που θα είμαι παρών και έτσι εισπράττω συγκινημένος τις ευχές των συνεργατών μου από όλη την Ευρώπη. Ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό που όμως είναι ξεκάθαρο είναι πως κάνουμε τα πρώτα μας μπάνια για το 2010 στην πανέμορφη παραλία της Χερσονήσου. Επιδιδόμαστε σε εξαντλητικό πινκ πονκ με το φίλο Μπάμπη και έτσι κυλά το τελευταίο απόγευμα. Παρασκευή βράδυ είμαστε πίσω στο διεθνές αεροδρόμιο “Νίκος Καζαντζάκης” και σε λιγότερο από μια ώρα είμαστε πίσω στην Αθήνα. Ο χρόνος κυλά αμείλικτος αλλά για ένα ταξίδι στην Κρήτη είσαι πάντα ευγνώμων όσο γεμάτο δουλειά και σύντομο κι αν είναι.

Sun is setting on Hersonissos horizon

1 – 8 Αυγούστου | Πλοίο – Λεωφορείο | Σητεία

Με το που παρουσιάζω τη διπλωματική μου εργασία και ολοκληρώνω και τυπικά τις υποχρεώσεις μου για το μεταπτυχιακό δραπετεύω για λίγες μέρες στην όμορφη Σητεία, για την οποία τα έχω ξαναπεί. Στα ευχάριστα πως για πρώτη φορά θα με επισκεφθούν οι φίλοι μου και συ-συγγραφείς αυτού του blog Δημήτρης και Λεωνίδας. Μεταξύ άλλων θα δοκιμάσω για πρώτη φορά cart και θα το χαρώ απροσδόκητα πολύ! Οι βόλτες με το αμάξι στην ανατολική Κρήτη δεν έχουν τέλος όπως και οι νυχτιές στα ρακάδικα ή σε σπίτια φίλων. Το τελευταίο βράδυ στη Σητεία σφραγίζεται με τη συναυλία των Locomondo στην Καζάρμα. Κυριακή 8 Αυγούστου παίρνουμε τα μπογαλάκια μας, το ΚΤΕΛ για Ηράκλειο και το καράβι για Αθήνα ούτως ώστε από Δευτέρα να τακτοποιήσουμε τα της μετακόμισης στο Όσλο.

Ermoupoli Beach

17 Αυγούστου – Σήμερα | Αεροπλάνο | Oslo

Με αυτά και με αυτά φτάνει η ώρα να μετακομίσω στο Όσλο. Εισιτήριο μέσω Μονάχου (για μια ακόμη φορά) για την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Η έδρα των επόμενων ταξιδιών αλλάζει. Στο εξής η αφετηρία μου είναι το Όσλο και όχι η Αθήνα. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται και παραμένω τουρίστας στην πόλη που ζω…

Sunbathing outside of Oslo Opera

17 – 18 Σεπτέμβρη | Αυτοκίνητο | Hvasser

Με την εξαιρετική ελληνονορβηγική παρέα εδώ και τη φίλη Ματίνα να έχει έρθει στο Όσλο να με επισκεφθεί αποφασίζουμε να εκδράμουμε μια Παρασκευή για καλοκαιρινό hyttetur στο Vestfold, δυτικό τμήμα του Oslofjord. Hyttetur είναι μια νορβηγική παράδοση να εγκαταλείπουν τις μεγαλουπόλεις τους (εδώ γελάμε… :-)) και να ταξιδεύουν (tur) στην καλύβα τους (hytte). Η καλύβα δεν είναι παράγκα. Είναι μια καλοφτιαγμένη συνήθως ξύλινη κατοικία άλλοτε χωρίς ηλεκτρισμό, μπάνιο και νερό και άλλοτε με όλες τις απαραίτητες ανέσεις. Περιττές πολυτέλειες δε θα συναντήσεις παρά μια τηλεόραση με πολλά DVD γύρω της. Η Camilla μου εξηγεί σε άπταιστα ελληνικά: “μπορεί να βρέχει για μέρες…”. Η καλύβα δε στερείται και βιβλιών αλλά είναι κυρίως φτιαγμένη για να χωρά πολλούς ανθρώπους. Αξία ανεκτίμητη. Ο καιρός είναι καλός και έτσι θα κάτσουμε έξω και θα ψήσουμε μπριζόλες και λουκάνικα στο engangsgrill (μπάρμπεκιου μιας χρήσης πολύ δημοφιλές στη Νορβηγία), συζητώντας, πίνοντας μπίρα και ακούγοντας μουσική μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Όλα αυτά δίπλα στη φύση. Η ομορφιά του μέρους θα μας αποκαλυφθεί το επόμενο πρωί κάτω από έναν καλοκαιρινό ήλιο. Η καταπληκτική βόλτα μας θα διασχίσει μια παραλία -ο Κώστας θα τολμήσει και μια βουτιά!- , όμορφους λουλουδάτους αγρούς, γραφικά δρομάκια πλάι στη θάλασσα και θα τελειώσει στο λιμάνι σε ένα χαριτωμένο εστιατόριο. Θα πιάσει βροχή την ώρα που θα πίνουμε τον καφέ μας αλλά ο ήλιος θα εμφανιστεί και πάλι μόλις τελειώσουμε. Πίσω στο σπίτι, αυτοκίνητο και πίσω στο Όσλο. Η Αναστασία θα ονομάσει το σπίτι που βλέπετε πιο κάτω το σπίτι των ονείρων της.

Hvasser, Vestfold

6 – 7 Νοέμβρη | Τρένο – Αεροπλάνο| Stockholm

Λίγο πριν πέσει ο βαρύς χειμώνας στη Σκανδιναβία πηγαίνουμε με τρένο στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, Στοκχόλη. Γνωστή και ως Βενετία του βορρά μας υποδέχεται με κρύο και ζωντάνια. Επιστρέφουμε με αεροπλάνο Κυριακή βράδυ. Περισσότερα για το ταξίδι αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

17 Δεκέμβρη – 2 Γενάρη | Αεροπλάνο | Αθήνα

Με αφορμή την επικείμενη ορκωμοσία μου για το μεταπτυχιακό κατηφορίζω στα πάτρια εδάφη μέσω Ζυρίχης για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι εκεί. Γήπεδο, γενέθλια, καφέδες, οινόμελα, ρακόμελα, φαγητό. Βόλτες σε Μοναστηράκι, Θησείο, Ψυρρή, Κεφαλάρι, Βύρωνα, Ιλίσια, Χαλάνδρι, Ελευσίνα, Κολωνάκι, Εξάρχεια, Πατήσια, Κυψέλη και δε συμμαζεύεται.. Παρά την αρρώστια και τα τρεξίματα για δουλειές περνώ καλά και λίγο αφότου αποκοιμιέται το 2010 επιστρέφω στο σπίτι μου (μέσω Φρανκφούρτης). Η συνέχεια στο timetoleave της γειτονιάς σας…

Olympic Athletic Center of Athens

Read Full Post »

Μαδρίτη, Άνοιξη 2010 – Μέρος B’

Ρώτα με τι είναι αυτό που διαφέρει από τόπο σε τόπο.

Οι γεύσεις θα σου πω. Δεν είναι μόνο αυτό, σίγουρα. Αλλά αυτό θα σου πω. Πάντα τις γεύσεις έψαχνα, πάντα οι γεύσεις με ένοιαζαν.

Read Full Post »

Αθήνα

Στα ηχεία: Eric Clapton and Dire Straits – Wonderful tonight

Καλημέρα παντού. Είναι νύχτα Δευτέρας προς Τρίτη, είμαι στην άδεια Αθήνα και πίνω το ποτό μου σπίτι μόνος μου. Και ακούω μουσική. “Και τι μας νοιάζει εμάς;” θα μου πείτε. Σας νοιάζει, επειδή διαβάζετε ένα ταξιδιάρικο (και όχι ταξιδιωτικό) blog, στο οποίο σιγά σιγά λέμε να αρχίσουμε να γράφουμε για μέρη που πήγαμε, για μέρη που θέλουμε να πάμε, για μέρη ωραία, για μέρη άσχημα. Και απόψε πάμε Αθήνα. Η Αθήνα για μένα είναι από τις πιο ωραίες πόλεις στον κόσμο. Όχι, δεν είναι. Αλλά μέσα στην κίνηση και τη ρουτίνα του κάθε μέρα δε γνωρίζουμε την Αθήνα. Και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που σχεδόν κάθε Αύγουστο τα τελευταία 4-5 χρόνια ήμουν στην άδεια Αθήνα, και τη γνώρισα λίγο καλύτερα.

Μια πόλη χωρίς ανθρώπους, θα πει κανείς, δεν έχει ενδιαφέρον. Αυτό ήταν κάτι που με ενοχλούσε λίγο από κάποιες απόψεις κάθε χρονιά. Ότι όλοι μου οι φίλοι και οι παρέες τον Αύγουστο έφευγαν, και δεν είχα την ευκαιρία να χαρώ μαζί τους τους άδειους δρόμους. Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν τον Αύγουστο στην άδεια πρωτεύουσα;

Read Full Post »

Πώς να τρώτε στο αεροπλάνο

Μεθαύριο πετάω για Μεγάλη Βρετανία. Τη λέω έτσι για να είμαι politically correct, μιας και σχεδιάζω να επισκεφτώ τουλάχιστον την Ουαλία, αν όχι και τη Σκωτία, και δεν ψήνομαι να μπλέξω με τους Εγγλέζους από τώρα – μου αρκεί που θα υποστώ τον τρομολαγνική πανούκλα τους στο αεροδρόμιο. Σύμφωνα με δηλώσεις μου στο ίδιο το blog, αυτό θα προσπαθήσω να είναι το τελευταίο μου ταξίδι (αναψυχής θα προσθέσω εδώ – άμα κάτσει καμιά επείγουσα δουλειά και δεν προλαβαίνω, ντάξει..) με αεροπλάνο, όσο εξακολουθεί να βασιλεύει αυτή η κατάσταση. Thank God, King and Country, με τρένα, λεωφορεία, βαπόρια και το πιστό μου αυτοκίνητο θα δυσκολευτώ να βρω ένα μέρος που να μην προσεγγίζεται διαφορετικά.

Ένα ταξίδι αξίζει πάντα το blogpost του – διαφορετικά, με τι μούτρα θα μπορεί να σταθεί το TTL απέναντι στα πραγματικά ταξιδιωτικά blogs? Μα αρνούμαι να σας πω πράγματα που ήδη ξέρετε – όπως ότι πάω να βρω τον παιδικό μου φίλο (Σταύρο) και την κοπέλα του (Ελίνα) που σπουδάζουν φιλοσοφία στο Bristol με σκοπό να τους παγιδέψω, σαν άλλος Gandalf των πρώτων σελίδων του Hobbit, σε μια μεγάλης κλίμακας περιπέτεια στα βρετανικά εδάφη, έστω και άνευ δράκων. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να αφιερώσω στο ταξίδι αυτό ένα ποστ επιστροφής, όπου θα μπορώ να σας πω τι είδα, άγγιξα, γεύτηκα, άκουσα και μύρισα στην πρώτη μου διάσχιση της Μάγχης – έστω και πετώντας – και για σήμερα να μοιραστώ μαζί σας ένα υπέροχο άρθρο του ακόμα πιο υπέροχου Ουμπέρτο Έκο, από τη συλλογή «Οδηγιών Χρήσεως», που αφορά, τι πιο σχετικό? Τα αεροπλάνα, και συγκεκριμένα το πολύ χαρακτηριστικό ..γεύμα τους.

So, there you go – click the “more” link!

(σε αυτό το σημείο, και επειδή, αν ελπίζω να μας διαβάζει κανείς, πέρα από τους πολύ φίλους μου που το κάνουν από αγάπη, θα είναι πιθανότατα πληροφορικάριος, και οι πληροφορικάριοι φρικάρουν με τα μεγάλα κείμενα, θα ήθελα να πω πως είναι πολύ γαμάτο άρθρο και αξίζει τον κόπο – επίσης, αν κάνω λάθος, μπορείτε πάντα να με εκδικηθείτε με ένα υβριστικό comment ακριβώς από κάτω, so don’t you people miss the chance you’ve been given!)

Read Full Post »